„Błogosławieni ubodzy duchem, abowiem ich jest Królestwo Niebieskie.
Błogosławieni cisi, abowiem oni posiędą ziemię.
Błogosławieni, którzy płaczą, abowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, abowiem oni będą nasyceni.
Błogosławieni miłosierni, abowiem oni miłosierdzia dostąpią.
Błogosławieni czystego serca, abowiem oni Boga oglądają.
Błogosławieni pokój czyniący, abowiem nazwani będą synami Bożymi.
Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, abowiem ich jest Królestwo Niebieskie.
Błogosławieni jesteście, gdy wam złorzeczyć będą i prześladować was będą, i mówić wszystko złe przeciwko wam, kłamając dla mnie.
Radujcie się i weselcie się, abowiem zapłata wasza obfita jest w niebiesiech.
Boć tak prześladowali proroki, którzy przed wami byli”.

Mt 5, 3-12 w przekładzie ks. Jakuba Wujka

Legenda opisująca powstanie krzyża głosi, iż statek pełen pielgrzymów i kupców żeglował w kierunku Palestyny. W pobliżu Malty zaskoczyła go gwałtowna burza. Podczas największego niebezpieczeństwa żeglarze złożyli ślub zbudowania w Jerozolimie kościoła i domu gościnnego, poświęconego św. Janowi Chrzcicielowi. W tym momencie pomiędzy chmurami zaświeciła gwiazda, której promienie zdawały się przybierać znak ośmioramiennego krzyża. Wiatr ustał i statek kontynuował podróż. Po wielu godzinach spokojnej żeglugi kolejna burza zastała załogę na wysokości wyspy Rodos. Ponowiono złożone wcześniej śluby i ponownie ujrzano ośmiopromienną gwiazdę. Zaraz po tym burza ustała i opadły fale. Znak Boski chciał tak ukazać symbol i dwie przyszłe siedziby Zakonu Kawalerów św. Jana Jerozolimskiego.

J. Sozański „Tajemnice Zakonu Maltańskiego”, Warszawa 1993, s. 17